آیات ابتدایی سوره‌ی مریم به خلقت عجیب دو تن از پیامبران خداوند اشاره دارد: حضرت یحیی و حضرت عیسای مریم. شباهت زیادی بین کلماتی که در مورد آفرینش هر یک به کار رفته وجود دارد تا در نهایت خواننده از این مهم متذکر شود که اگر بنا بود عیسی پسر خدا باشد، که چنین نیست، پس یحیی هم پسر خدا بود. برخی از این شباهت‌ها را بر می‌شمارم:

1- در شروع داستان خلقت هر دو از عنوان ذکر استفاده شده ("ذِکرُ رَحمَتِ رَبِّکَ" در آیه‌ی دوم و "وَاذکُر فِی الکِتابِ" در آیه‌ی شانزدهم).

2- عنوانی که برای هر دو پسر به دنیا آمده به رفته "غلام" است.

3- اظهار شگفتی حضرت ذکریا و حضرت مریم از چنین به دنیا آمدنی با عبارت‌های یکسان بیان شده ("قالَ رَبِّ اَنّی یَکونُ لی غُلامٌ" در آیه‌ی 8 و "قالَت اَنّی یَکونُ لی غُلامٌ" در آیه‌ی 18). در این دو آیه دلیل شگفت بودن چنین امری هم از سوی والدین دو فرزند گفته شده ("در حالی که زنم نازاست و خودم از پیری به خشکیدگی رسیده‌ام" و "در حالی که بشری به من نزدیک نشده و بدکاره هم نبوده‌ام").

4- عبارت یکسان در مورد آسان بودن چنین خلقت‌هایی برای خداوند ("قالَ رَبُّکَ هُوَ عَلَیَّ هَیِّنٌ" در آیه‌ی 9 و "قالَ رَبُّکِ هُوَ عَلَیَّ هَیِّنٌ" در آیه‌ی 21)

5-هر دو والد پس از امر خدا مدتی را صحبت نمی‌کنند.

6-سلامی که به هر دو مولود داده شده، مشابه است ("وَ سَلامٌ عَلَیهِ یَومَ وُلِدَ وَ یَومَ یَموتُ وَ یَومَ یُبعَثُ حَیًّا" در آیه‌ی 15 و "وَ السَّلامُ عَلَیَّ یَومَ وُلِدتُ وَ یَومَ اَموتُ وَ یَومَ اُبعَثُ حَیًّا" در آیه‌ی 33). سلامی که به حضرت عیسای مریم - از سوی خود ایشان - داده شده، چون با "ال" آمده، کامل‌تر است.

در پایان باید به این نکته هم اشاره کرد که هنگامی که پرورگار "روح" خود را به سوی حضرت مریم "ارسال" می‌کند، او برای ایشان "کاملاً" به شکل بشر نمایان می‌شود که این با گفته‌ی قرآن در سوره‌های دیگر که اگر بنا بود از میان فرشتگان هم رسولی به سوی بشریت گسیل شود، قطعاً در هیئت یک انسان می‌بود، در تناسب است.

بله، همه‌ی این‌ها بر پروردگار آسان است.